Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju żeńskiego, widoczną, choć po części przesłanianą innymi elementami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie o wiele bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz to mniej zauważalna, w końcu do głębi ukryta pod suknią bądź też bluzką. Mimo to noszono ją w dalszym ciągu ze względu na ochronę przed chłodem oraz dla komfortu, ponieważ na ogół była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli suknia wierzchnia, w wielu przypadkach sztywna oraz szorstka.
W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej. Dla wygody szyto koszule o coraz prostszym kroju i pokaźniejszym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie inkrustowano ją haftami oraz koronkami - sprawdź https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, inkrustowane koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dobrana była do długości sukni pasującej aktualnej modzie, czyli stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien syntetycznych, w pierwszej chwili nylonu, następnie syntetycznego jedwabiu i tzw. szermezy.